"Z ogniem. Miłość Grażyny Bacewicz w przededniu wojny" Joanna Sendłak

Zarówno biografie, jak i książki historyczne nigdy do mnie nie przemawiały. Fakt – nie przeczytałam żadnej takiej powieści do końca, ale ich język oraz okładka od początku wzbudzały we mnie mieszane uczucia. Niestety w tym przypadku było bardzo podobnie. „Z ogniem…” musiało nabrać mocy urzędowej zanim zabrałam się za lekturę. Niejednokrotnie odkładałam powieść na półkę, czekałam kilka dni i brałam ją do ręki znowu. Czy mnie zawiodła?

„Z ogniem. Miłość Grażyny Bacewicz w przededniu wojny” to powieść Joanny Sendłak, która była wnuczką tytułowej bohaterki. Grażyna była niezwykle utalentowaną skrzypaczką i kompozytorką, bez końca zakochaną w lekarzu – Andrzeju Biernackim. Czy ktoś z Was zna miłość prostą, łatwą i niewymagającą? Oni również jej nie znali. Wszak nad uczuciem trzeba sumiennie pracować i dbać o nie najlepiej, jak się potrafi. Oboje pokochali się jednak miłością tak piękną, że nawet śmierć nie byłaby w stanie jej rozdzielić.

I to jest właśnie historia o takiej miłości. Wielu z Was pewnie zastanawia się „jak kobieta mogła opisać miłość swoich dziadków, jej początki, skoro jej wtedy nie było na świecie?” – ano, odpowiedź jest bardzo prosta. Książka powstała na podstawie listów, jakie wymieniali między sobą bohaterowie, gdy Andrzej przebywał na stypendium, które nota bene było powodem do ich długiej rozłąki. W dzisiejszych czasach mało który związek przetrwałby taką próbę czasu. Mało kto nawet pisze do siebie listy, a to przecież takie romantyczne i pasujące do miłości!

Nie będę Wam opowiadała o szczegółach powieści, bo po co mam Wam psuć zabawę i podróż do uczuć? Osobiście podczas czytania powieści w pewnym momencie wsiąkłam w życie bohaterów i czułam, jakbym odkrywała ich tajemnice i poniekąd szpiegowała. Mam nadzieję, że i Wy doświadczycie tego uczucia.

Mimo ciężkiego początku polecam „Z ogniem. Miłość Grażyny Bacewicz w przededniu wojny”, jednocześnie uprzedzając, że nie jest to lekka literatura, która czyta się „sama”. To powieść, którą należy chłonąć całym sobą i zastanowić się nad pewnymi kwestiami, które są w niej poruszane.

A przy okazji dowiedziałam się, że Grażyna Bacewicz doczekała się nawet popiersia w Alei Sław przy Skwerze Harcerskim w moich ukochanych Kielcach.

Za możliwość przeczytania powieści dziękuję wydawnictwu Skarpa Warszawska.

Serdeczności, Magdalena