„Royal. Królestwo ze Szkła” Valentina Fast

Witam! 

Czasami bywa tak, że stosy książek do recenzji rosną, a ja nie wiem za co się zabrać najpierw. Niby wielki wybór jest, ale niestety czas na czytanie lekko ograniczony. Tak więc tym razem padło na jedną z chudszych pozycji, którą jest „Royal. Królestwo ze Szkła” Valentiny Fast. Zabrałam się za nią, ponieważ słyszałam, że podobna jest do „Rywalek” Kiery Cass, które mi się podobały, więc musiałam się przekonać ile w tym prawdy. Czy jest równie wciągająca? 

Prawdziwe piękno jest niewidoczne dla oczu, prawdziwe piękno wpływa z duszy.

Rok 2130 po katastrofie atomowej. Ludzie którzy przeżyli mieszkają pod szklaną kopułą w mieście Viterra, którym rządzi król i królowa. Jest to społeczeństwo, w którym nie doświadczy się przestępstw ani żadnych wykroczeń, wszyscy tutaj żyją zgodnie z panującym prawem. Ten świat ma dużo dziwnych zarządzeń np. takie, które sprawuje kontrole nad przyrostem naturalnym.
Tatiana to dziewczyna, która jest wychowywana przez wujostwo i ciężko pracuje na swoje utrzymanie. Pewnego dnia bierze ona udział w eliminacjach, które mają wyłonić kandydatkę na żonę dla przyszłego następcy tronu. Oczywiście przechodzi dalej. Co w tym takiego niezwykłego? To że dziewczyny poznają czterech przystojnych chłopaków i żadna nie wie, który jest prawdziwym księciem. A to wszystko dlatego, że książę chce pojąć za żonę kobietę, która pokocha go za to kim jest a nie dla korony.

Gdy zaczęłam czytać, byłam już po kilku recenzjach na temat tej pozycji. Znalazłam tak odmienne opinie, że chciałam sama się przekonać po której stanę stronie. Potem dałam sobie trochę czasu na całkowite przemyślenie i już mogę stwierdzić, że jestem pośrodku. Ale już wyjaśniam wam co i jak ;)

Z początku może zajmiemy się akcją, co do której nie mam w sumie żadnych większych zastrzeżeń. Jest ciekawa, wciągająca i z pewnością dostarcza wielu wrażeń. Lecz jeśli ktoś nie przepada, gdy książka jest podobna do innej i czytał „Rywalki” to lepiej niech się za nią nie zabiera. Mi osobiście to nie przeszkadza, bo mimo kilku podobieństw jest tu także dużo różnic, które dodają świeżości istniejącemu już pomysłowi. Przyznaję, że pierwsza część wydaje się banalna, ale zakończenie wywołuje miłe zaskoczenie i powoduje, że czytelnik zostaje z wielką niewiadomą. Już nie mogę się doczekać, jak to wszystko dalej się rozwinie. Książka ma potencjał i można nieźle popłynąć z fabułą, więc jestem bardzo ciekawa co dalej przygotowała dla nas autorka.

Bohaterowie – w tym przypadku miałam już mieszane uczucia. Znajdziemy tutaj mieszankę wybuchową charakterów to fakt, ale Tatiana była z początku taka nijaka, bez wyrazu, chociaż pod koniec zaczynała nabierać jakiegoś charakteru, więc jest ogromna szansa, że z kolejnymi tomami będziemy mogli zaobserwować jej powolną przemianę. To chyba była jedyna postać, która miałam ochotę podmienić, bo osoby drugoplanowe posiadały więcej osobowości, a uwierzcie, że wolałabym, żeby to oni byli beznamiętni. Reszta bohaterów wydawała mi się dużo lepiej dopracowana i z pewnością każdy znalazłby kogoś, kogo obdarzyłby sympatią. Mam nadzieję, że z tomu na tom staną się oni coraz bardziej wyraziści.

Przechodząc już do końca, podsumujmy! Według mnie książka jest godna polecenia, bo czyta się ją bardzo przyjemnie i szybko, więc ciekawie zapełni wolny wieczór. Mimo kilku niedociągnięć ma ona potencjał i z pewnością sięgnę po kolejne tomy. Z doświadczenia wiem, że często autor rozkręca się dopiero w kolejnych częściach, gdyż pierwszą traktuje jako wprowadzenie czytelnika do swojego świata. Oby tak było i w tym przypadku!

Za możliwość przeczytania dziękujemy wydawnictwu Media Rodzina.

Pozdrawiam, Judyta