"Mediatorka" Ewa Zdunek

Witam!

Ostatnio zabrałam się za czytanie książki, która niezbyt leży w moim guście czytelniczym. Lecz gdy przeczytałam jaki temat porusza, od razu pomyślałam, że muszę po to sięgnąć, gdyż kilka lat wstecz się właśnie tym interesowałam. A mowa tutaj o „Mediatorce” Ewy Zdunek. Czy warto sięgnąć po tę pozycję?

Bohaterką jest trzydziestoletnia Marta, która pracuje jako mediator sądowy. Mediator to osoba, która wysłuchuje racji obydwu stron konfliktu będącego przedmiotem sprawy cywilnej i próbuje wspólnie opracować ugodę pomiędzy nimi. Według definicji mediator nie powinien angażować się w żadnym stopniu w sprawę, ma być neutralny. Czy jest to możliwe? Kobieta jest dobra w swoim fachu i potrafi rozwiązać nie jeden problem, szkoda tylko, że nie we własnym życiu. Były mąż chce odebrać jej dzieci, z matką nie żyje w dobry stosunkach, jedynie przyjaciele pomagają jej przetrwać wszystkie trudne chwile. Jak potoczy się jej los?

Współczuję sędziom. Wszystkie sprawy są takie same, ludzie się nienawidzą, oblewają wiadrami pomyj, wyciągają najgorsze brudy, a potem oczekują, że ktoś przyjdzie i to wszystko posprząta.

Gdy zaczynałam czytać byłam bardzo ochoczo nastawiona do lektury, bo pomysł na książkę bardzo mi się podobał i było to coś nowego, przynajmniej dla mnie. Nie często czytam coś z gatunku literatury obyczajowej i nie mam wielkiego porównania, ale rozpoznać dobrą książkę jeszcze potrafię ;)

Zacznijmy od pozytywnych stron „Mediatorki”. Sam temat i pomysł na historię jest świetny, a jego wykonanie jak najbardziej na plus. Autorka doskonale pokazała wady i zalety pracy jako mediator, opisała kilka spraw jakie musi on rozwiązać, dzięki czemu mogliśmy jeszcze bardziej zagłębić się w temat i poznać wszystko od środka. Myślę, że bardzo pomógł autorce fakt, że sama także była mediatorem, więc nie ukrywajmy, że zna wszystko od podstaw. Sama wiem, jak trudno wyjaśnić komuś na czym polega dana praca, więc jestem pełna podziwu dla Pani Ewy, że tak perfekcyjnie potrafiła czytelnikowi wszystko wytłumaczyć.

Pomijając już sam wątek pracy, to to co działo się w życiu bohaterki i to jak momentami nie potrafiła sobie z tym poradzić, udowadnia, że rozwiązywanie cudzych problemów jest czasem łatwiejsze, niż poskładanie swojego własnego życia w całość. Autorka, mimo że nie szczędziła dramatów bohaterce, to nie pozwoliła czytelnikowi, na ciągłe zamartwiania, bo humoru tutaj jest dość sporo. Nie ukrywam, że kilka żartów było dla mnie niezrozumiałych, chociaż wiedziałam, że powinno to być śmieszne, to nawet po przeczytaniu tego kilka razy, nie wiedziałam co w tym zabawnego. Także trochę lipa.

O bohaterach nie będę się dużo rozpisywać. Byli bardzo sympatyczni i dało się ich polubić. Jedynie fakt pokazania mężczyzn w bardzo negatywnym świetle mnie lekko irytował, bo w  sumie miałam wrażenie, że wszyscy faceci zostali wrzuceni do jednego wora, a nie oszukujmy się nie wszyscy są tacy źli. Znalazłam także kilka nieścisłości, które tak trochę się wzajemnie wykluczały, ale zakończenie zwiastuje, że będzie kolejna część, także mam nadzieje, że miały one tutaj jakiś cel i zostaną wyjaśnione.

Wziąwszy wszystko pod uwagę stwierdzam, że jest to bardzo ciekawa pozycja, która z pewnością umili Wam dzień. Czyta się ją szybko i przyjemnie, więc jak najbardziej polecam. Bardzo dobra książka, którą możecie sobie poczytać w ogródku, korzystając z słonecznej pogody ;)

Za możliwość przeczytania dziękujemy wydawnictwu W.A.B

Pozdrawiam, Judyta