"Tajemnica Diabelskiego Kręgu" Anna Kańtoch

Witam!

Jako że jestem wielką fanką fantastyki, nikogo chyba nie zdziwi, że właśnie książkę z tego gatunki teraz zrecenzuję. „Tajemnica Diabelskiego Kręgu” Anny Kańtoch to pozycja, którą już dawno chciałam przeczytać, bo każdy kogo o nią pytałam okazywał niewątpliwy zachwyt. Teraz przyszedł czas na moją opinię. Zapraszam do lektury!

Jednocześnie wydawał się jakby... zbyt doskonały i w tej doskonałości bardzo obcy. Brakowało mu ciepła, jakie dają ludziom ich drobne wady.

Bohaterką historii jest trzynastoletnia Nina, która jest inteligentną i raczej spokojną dziewczynką. Pewnego dnia z nieba zaczynają spadać anioły i to dosłownie. Niestety z powodów religijnych, a raczej ich braku, anioły są zmuszone ukrywać się gdzie tylko się da. Co z tym wspólnego ma Nina? Przychodzi dzień w którym zostaje ona wezwana przez jednego z aniołów, który wysyła ją do klasztoru, znajdującego się w Markotach. Gdy po licznych trudnościach, dociera na miejsce, spotyka tam jeszcze dwanaścioro innych dzieci oraz zaczyna powoli odkrywać tajemnicę diabelskiego kręgu.

Nie jest to pierwsza moja przygoda z twórczością pani Anny, więc już dobrze znam styl pisania tej autorki i nadal utrzymuję, że jest on bardzo plastyczny i miły, co mi bardzo odpowiada. Dla mnie przyjemne pióro to już połowa sukcesu, bo bardzo zależy mi na książkach, które czyta się gładko i przyjemnie, a ta właśnie taka jest.

Przechodzę do konkretów, których z pewnością jesteście ciekawi. Zacznę od fabuły, która dla mnie jest świetnie dopracowana, ciągle się coś dzieje i nie ma czasu na nudę. Autorka doskonale zadbała o to, żeby czytelnik dobrze się przy tej pozycji bawił i by po zakończeniu chciał więcej. Znajdziemy tutaj dużo tajemnic, które na pierwszy rzut oka mogą wydawać się proste, ale im dalej w las tym się przekonujemy, że jednak prawda jest całkowicie inna niż na początku się mogło wydawać. Akcja ciągle prze do przodu, nie ma chwili na wytchnienie, co sprawia, że każdy kto weźmie „Tajemnicę Diabelskiego Kręgu” do ręki, będzie mówił „jeszcze tylko jeden rozdział” i uwierzcie, że nawet się nie zorientujecie, gdy będziecie już na ostatniej stronie.

Bohaterowie to coś co mnie niezwykle zaskoczyło, bo każda postać, która się przewinęła, była tak realna i tak świetnie dopracowana, że byłam w szoku. Nie było żadnych nielogicznych zachowań, jeśli dana osoba robiła cokolwiek, co by do niej nie pasowało, to miało to zawsze jakieś wytłumaczenie. Najbardziej spodobał mi się fakt, że bohaterowie byli zdecydowani w tym co robią i że każdy miał swój własny sposób mówienia, co stwarzało, że wszystko było tak rzeczywiste, że aż niemożliwe. Wielkie brawa dla autorki za tak wspaniały efekt.

O czym jeszcze warto wspomnieć? Myślę, że o zakończeniu, które mnie osobiście zaskoczyło i lekko wbiło w fotel, przez co od razu wzięłam się za kolejny tom. No i oczywiście okładka, która jest piękna i przyciąga wzrok. Tutaj z czystą szczerością mogę powiedzieć, że śliczna oprawa skrywa intrygującą treść, która polecam z całego serca! Ta pozycja z pewnością zagości na dłużej w mojej biblioteczce i będę do niej wracać, bo takiej przygody jeszcze nie przeżyłam.

Za możliwość przeczytania dziękujemy wydawnictwu Uroboros.

Pozdrawiam, Judyta